รีวิว Wolfenstein: The New Order เกมยิงนาซียุคใหม่
รีวิว Wolfenstein: The New Order เกมยิงนาซียุคใหม่
หากให้ยกตัวอย่างเกมต้นตำรับเดินหน้าถล่มยิงเหล่านาซีเยอรมัน หนึ่งในเกมที่จะต้องมีการหยิบมาพูดถึงมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้น Wolfenstein ที่นอกจากจะเป็นเกมแอ็คชั่นเดินหน้ายิงยุคแรกแล้วยังเป็นเกมที่ใส่ลูกเล่น การลอบเร้นเข้าไปในยุคแรกๆอีกด้วยเช่นกัน ด้วยกาลเวลาล่วงเลยผ่านไปไวเหมือนโกหก Wolfenstein: The New Order ภาคใหม่ซิงจากทาง Bethesda จะทำได้ดีขนาดไหน จะถูกใจเหล่าเกมเมอร์สูงวัยและเกมเมอร์รุ่นใหม่ได้หรือไม่ ทัศนคติของผมต่อเกมนี้จะเป็นอย่างไร เชิญอ่านแบบละเมียดละไมปนกับวลีกวนตาวาจากวนตีนได้แล้วด้านล่างนี้
Wolfenstein: The New Order เกมเดินหน้ายิงที่ทาง MachineGames ทีมพัฒนาได้รับปากมั่นเหมาะว่าจะยังคงความคลาสสิคไว้เช่นเดิม เมื่อผมได้ตัวเกมมาก็จัดเต็มกับการเล่นในระดับยากที่สุดแบบไม่รอช้า สิ่งที่ผมขอเอ่ยปากชมเป็นอันดับแรกคือการนำเสนอเนื้อเรื่องของเกมที่มี ลักษณะเข้มข้นแต่ไม่ซับซ้อน หากยกตัวอย่างภาพยนตร์ก็อาจจะเหมาะกับเรื่อง Commando ในปี 1985 ที่เน้นการเชือดหรือการยิงศัตรูให้พรุนเป็นหลัก แม้กระทั่งการระเบิดศัตรูให้เป็นจุนก็เช่นกัน ซึ่งสิ่งที่โดดเด่นอีกอย่างในแบบที่คนเล่น Wolfenstein อาจไม่เคยเจอมาก่อนคือการปั้นตัวละครศัตรูตัวหลักๆที่ทำออกมาได้ดูน่า หมั่นไส้ในแบบนาซีจอมข่มเหงที่สุด คุณจะได้เจออีแก่หนังเหนียว ทหารตุ๊ดที่มีรสนิยมทางเพศแปลกๆ และนายพล Deathshead นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่มาเป็นตัวร้ายหลักในภาคนี้
นอกจากตัวละครฝั่งนาซีที่ดูน่าหมั้นไส้แล้วตัวเกมไม่ได้นำเสนอไทม์ไลน์ ของสงครามโลกที่เรามักจะเจอในเกมอื่นหรือภาคก่อนๆ แต่ในภาคนี้เราจะได้สัมผัสกับบรรยากาศนาซีครองโลกสืบเนื่องจากฝ่ายที่ชนะ สงครามคือเยอรมันนั่นเอง ตรงนี้ถือเป็นการนำเสนอที่น่าสนใจบวกกับความแปลกไปในตัวทำให้ขณะเล่นเราได้ อินกับความรู้สึกใหม่ๆกับสถาปัตยกรรมในเมืองใหญ่กลายเป็นนาซีจนหมดสิ้น มากกว่าบรรยากาศหัวหาดกระสุนผ่านหัวตามแบบฉบับภาพยนตร์ดังในสมัยก่อน ตัวเรา William “B.J.” Blazkowicz นายทหารเดนตายที่ผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องมารับศึกหนักอีกครั้งในปี 1960 ในการต่อสู้กับเหล่านาซีด้วยกำลังอันน้อยนิดกับผองเพื่อนที่เป็นฝ่ายต่อต้าน
หากใครติดตามข่าวเกมนี้มาโดยตลอดจะเห็นว่าผมเคยนำเสนอไปว่าทางทีมพัฒนา เคยออกมาบอกว่าระหว่างการเล่นจะมีการนำเสนอทางเลือกมากมายที่ส่งผลต่อตัวเกม ตลอดทั้งเกม แต่เอาเข้าจริงๆมันไม่ได้มีตัวลงตัวเลือกอะไรขึ้นมาให้เลือกมากมายอย่างที่ เคยได้คุยไว้ การเลือกครั้งใหญ่จะมีอยู่แค่จุดจุดเดียวภายในเกมในช่วงแรกเท่านั้น ซึ่งภายในเกมจะแบ่งเป็นไทม์ไลน์อยู่ 2 ไทม์ไลน์ หากเราเลือกไทม์ไลน์ไหนเหตุการณ์ภายในเกมพวกฉากสนทนาบางจุดของเกมก็จะ เปลี่ยนไปเฉพาะแง่มุมของตัวละครนั้นเพียงตัวเดียว ทำให้แรงดึงดูดในการนำเกมกลับมาเล่นใหม่อาจจะมีเพียงแค่ 2 รอบเท่านั้น
ตามที่ผมได้เกริ่นไปก่อนหน้านี้ใน Wolfenstein: The New Order ได้มีการนำเสนอความโดดเด่นของตัวละครทั้งฝั่งนาซีและฝ่ายต่อต้าน ตรงนี้ระหว่างเกมทำให้เราได้สัมผัสตัวละครเพื่อนร่วมรบในด้านของอารมณ์ความ ผูกพันธ์ทำให้รู้สึกอินไปกับเกม ซึ่งเราจะเห็นว่าเกมเดินหน้ายิงยุคใหม่จะมีที่โหมดเนื้อเรื่องที่เน้นไปที่ ความผูกพันธ์ระหว่างสหายร่วมรบ ตรงนี้ทีม MachineGames ก็ไม่พลาดที่จะใส่เข้ามาแล้วแปลงให้เป็นฉบับ Wolfenstein เช่นกัน แต่สิ่งที่อาจดูแล้วล้าสมัยแต่ผมกลับชอบมันในเกมคือเรื่องของคัตซีนระหว่าง เล่น จะเห็นว่าเกมเดินหน้ายิงสมัยใหม่จะไม่ค่อยนำเสนอเรื่องของคัตซีนระหว่างเล่น แต่จะเป็นเหตุการณ์เกินขึ้นแบบเรียลไทม์ไปเลย ซึ่งเกมต้นฉบับไอเดียที่ว่านี้ก็เห็นคือ Half-Life นั่นเอง, แล้วอะไรทำให้ผมรู้สึกชอบคัตซีนล่ะ? ความ ‘คลาสสิค’ ยังไงล่ะ คนที่เล่นเกมนี้อย่างน้องต้องมีความคิดหนึ่งแล้วล่ะว่าเกมจะให้อารมณ์คลาสสิ คแบบที่เคยเล่นมาก่อนไหม ด้วยการถ่ายทอดผ่านคัตซีนจึงทำให้เราสามารถโฟกัสไปที่บทสนทนา การแสดงอารมณ์ของตัวละคร การได้เห็นสีหน้าของ BJ ทั้งหมดนี้แม้จะดูเก่าแต่มันกลับดันรู้สึกว่าเก๋าอย่างไม่น่าเชื่อในการเล่า เรื่องของตัวเกม
แม้จะมีเนื้อเรื่องกับการนำเสนอตัวละครน่าสนใจแต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำ ให้เกมสนุกขึ้น สิ่งที่ทำให้เกมนั้นสนุกขึ้นเป็นอย่างมากคือระบบ Gunplay ของเกมหรือการต่อสู้ด้วยอาวุธปืน อะไรคือข้อดี? ผมมีความรู้สึกว่าการจับปืนคู่ใจแล้วเดินยิงไปด้วยทำออกมาได้ดีเป็นอย่างมาก เกมมีการออกแบบฉาก การวางตำแหน่งศัตรูออกมาได้ค่อนข้างดี ทำให้ผมไม่รู้สึกติดขัดและลุยได้อย่างต่อเนื่อง อีกทั้งสิ่งที่ผมชื่นชมเลยก็คือเรื่องของวัตถุไวไฟที่ในเกมอื่นๆมันสามารถ โผล่มาได้ทุกที่ทุกเวลาซึ่งเกมนี้ฉีกกฏเกมเดินหน้ายิงโดยไม่นำเสนอถังน้ำมัน ปริศนาแบบไร้เหตุผล เราจะไม่เห็นถังน้ำมันที่ศัตรูจะวิ่งไปหลบด้านหลัง เราจะไม่เห็นถังน้ำมันวางกลางที่โล่งแจ้งเพื่อรอเวลาให้เราอัดกระสุนใส่ ทีมพัฒนาแทบจะไม่นำเสนอลูกเล่นเหล่านี้เข้าไปในเกม เพราะฉะนั้นแล้วเราจะเห็นแค่ถังแก๊สในแล็ปวิจัยอะไรสักอย่าง จุกท่อแก็สชั้นใต้ดินไม่กี่จุด ซึ่งสิ่งเหล่านี้ถูกวางไว้อย่างฉลาดเพิ่มความท้าทายของตัวผู้เล่นเป็นอย่าง มากเพราะศัตรูในเกมนั้นไม่ได้หมูอย่างที่คิด นอกจากนั้นแล้วด้วย AI ขณะต่อสู้ด้วยอาวุธปืนทำให้เห็นการวิ่งกระจายเข้าที่กำบัง การแอบ การพยายามล้อม สิ่งเหล่านี้ทำให้รู้สึกว่าศัตรูดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น ถึงแม้จะมีการเดินเข้ามาให้เรายิงแบบหัวโด่ก็ตามทีแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึก ระบบ AI ในเรื่องของ Gunplay ดูเสียอรรถรสแต่อย่างใด จะมีติอยู่นิดหนึ่งคือเรื่องระบบเก็บอาวุธที่ผู้เล่นต้องคอยกด E เพื่อเก็บอาวุธ กระสุน โอเคอยู่ว่านี่เป็นสิ่งที่เกมคลาสสิคมีมาตลอด แต่ในมุมเกมร่วมสมัยแล้วผมคิดว่าการมากด E รัวๆเพื่อไล่เก็บของที่ละอย่างทำให้รู้สึกว่าเกมเพลย์ของเกมมันจะชะงักในบาง จังหวะ จุดนี้ผมคิดว่าน่าจะมีการปรับปรุงเสียหน่อยจะดีไม่น้อย แต่สำหรับพวกไอเท็มสะสมพิเศษระหว่างเกมผมก็ไม่มีปัญหาอะไรที่จะมากด E เพราะระหว่างเกมจะมีสิ่งของเหล่านี้ให้เราออกค้นหาซ่อนตามด่านอยู่แล้ว
Wolfenstein: The New Order ฉีกกฏเกมเดินหน้ายิงโดยไม่นำเสนอถังน้ำมันปริศนาแบบไร้เหตุผล
เพิ่มเติมยังมีระบบที่เรียกว่า Perk หรือความสามารถเฉพาะตัวที่แยกเป็น 4 สายขึ้นอยู่กับสไตล์การเล่นของผู้เล่น ซึ่งแต่ละความสามารถจะได้มาก็ต่อเมื่อผู้เล่นได้ทำตามเงื่อนไขของแต่ละ Perk เสียก่อน ยกตัวอย่างเช่นหากผมต้องการย่องเร็วขึ้นผมก็จะต้องสังหารศัตรูด้วยมีดจำนวน 10 คน อะไรทำนองนี้ สิ่งเหล่านี้ช่วยให้การเล่นลุยไปแต่ละฉากของผู้เล่นนั้นไม่ได้เกิดความไร้ ความหมาย แต่ผู้เล่นจะมีเป้าหมายระหว่างทางตลอดการเล่นของเกม ทั้งนี้โดยส่วนตัวแล้วแม้ระบบ Perk จะทำออกมาได้ดีแต่เมื่อเล่นไปนานๆกลับรู้สึกว่าไม่น่าดึงดูดให้ทำเท่าไรนัก ด้วยเหตุผลที่ว่าการเล่นไม่ได้อิสระอย่างแท้จริงจึงทำให้เกิดข้อจำกัดใน เรื่องของสถานการณ์ภายในเกม อย่างเช่นผมต้องการเอา Perk ที่เป็นหมวดหมู่ของการลอบเร้น แต่ด่านนั้นมันดันเป็นเดินลุย ทั้งหมดทั้งมวลนี้ผมกำลังจะบอกว่าเกมไม่ได้มีความยืดหยุ่นในเรื่องของเกม เพลย์แบบสิ้นเชิงเหมือนที่หลายคนเข้าใจกันในตอนที่เกมยังไม่ปล่อยออกมา
สิ่งที่ผมพยายามบอกตอนนี้คือ ในเบื้องต้นทีมพัฒนาพยายามเสนอการเล่นที่มีทางเลือกไม่ว่าจะเป็นการลอบเร้น หรือการเดินหน้ายิงแบบแรมโบ้ ตรงนี้ผู้เล่นมีความอิสระในการเลือก แต่เอาเข้าจริงๆแล้วการวางรูปแบบด่านดูเหมือนว่าจะออกแบบมาตายตัวตั้งแต่ต้น ด่านไหนสามารถเล่นลอบเร้นได้ก็จะสามารถทำได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ด่านไหนต้องถึงคราวบู๊ก็จะเป็นเช่นนั้นตลอดไป จะมีเพียงอยู่ไม่กี่ด่านเท่านั้นที่จะเป็นการลอบเร้นแบบเพียวๆหรือกึ่งผสม กับการบู๊ล้างผลาญ หากเรามองในมุมความต้องการอิสระของผู้เล่นอาจรู้สึกผิดหวังสักนิด แต่ถ้าในความ Wolfenstein ก็ต้องพูดออกมาแบบมึนๆว่า ‘มันก็เป็นแบบนี้แหละ’
ตกม้าตายในเกมเพลย์แบบลอบเร้น
เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยที่สุดก็เห็นจะเป็นการตกม้าตายในเกมเพลย์แบบลอบ เร้น อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ว่ามีบางด่านที่จะเป็นการลอบเร้นแบบเพียวๆโดยที่ เรามีแค่อาวุธมีด ส่วนศัตรูก็จะมีแค่กระบองไว้หวดเราระยะประชิดเช่นกัน อะไรที่ทำให้ผมคิดว่าระบบลอบเร้นของเกมนี้เป็นสิ่งที่เลวร้ายสุดๆล่ะ? ขอสาธยายดังนี้ ก่อนหน้านี้ผมได้อวยบอกว่าระบบ Gunplay สนุก AI ใช้ได้ แต่กลับกันระบบ AI ศัตรูในการเล่นลอบเร้นเป็นอะไรที่เข้าขั้น ‘ห่วย’ อย่างระยะการมองเห็นของศัตรูเทียบกับตอนบู๊ล้างผลาญแล้วเป็นอะไรที่ต่างกัน อย่างสิ้นเชิง พอถึงคราวต้องซุ่มเชือดคอระยะสายตาของศัตรูจะเป็นเหมือนคนแก่อายุย่าง 90 ที่เราสามารถแอบหลังกำแพงแล้วโผล่หน้าไปให้ศัตรูเห็น สิ่งที่ศัตรูจะทำเพียงอย่างเดียวคือการอุทานออกมาว่า Huh? , What’s? พอเราแอบกลับไปที่เดิมศัตรูก็จะไม่สนใจอันใดและเราสามารถทำแบบนี้ได้เรื่อยๆ โดยที่จะไม่มีการเดินมาตรวจตราว่าอะไรคือสิ่งผิดปกติที่มันอุทานออกมา เมื่อกี้
พอถึงคราวที่เราถูกเห็นตัวเข้าแบบจังๆล่ะศัตรูจะทำอะไร? ศัตรูจะค่อยๆเดินแบบย่างสามขุมมาแบบเนิ้บๆ ให้ตายยังไงมันก็ไม่วิ่ง เราสามารถที่จะวิ่งล่อศัตรูไปมาให้มันเดินเหนื่อยเล่นๆจนกว่าเราจะเหนื่อย เองกันไปข้าง ตามหลักความเป็นจริงแล้วคงไม่มีทหารนาซีคนไหนเห็นศัตรูแล้วยังใจเย็นเดินได้ อย่างสบายใจหรอกจริงไหม? นอกจากรูปแบบการเดินที่เป็นปัญหา ระยะสายตาที่ต้องปรับปรุง อีกสิ่งที่ดูน่าตลกคือพื้นที่ต่างระดับ กรณีเรายืนอยู่บนกล่องหรืออยู่ในตำแหน่งคนละระดับกับศัตรู ศัตรูจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากยืนมองเราแล้วทำท่าท้าทายให้ลงไปหวดกับ มันหรือหากพื้นที่อยู่ต่างระดับเกินไปศัตรูก็จะแสดงท่าทางออกมาแปลกๆอย่าง เช่นการยืนหลังแอ่นค้างไปอย่างงั้นเหมือนกับหลังเดาะก็ไม่ปาน ซึ่งจริงแล้วมันคือความผิดพลาดของอเนิเมชั่นภายในเกมนั่นแหละ
โอเคว่าแม้ AI ขณะเล่นลอบเร้นจะดูห่วย แล้วอะไรอีกที่ทำให้ผมรู้สึกไม่สนุกไปกับมัน? การวางตำแหน่งศัตรูยังไงล่ะ การวางตำแหน่งศัตรูที่ดูไม่ฉลาด ไม่เกิดความท้าทาย ไม่ทำให้ผู้เล่นรู้สึกคิดหนักว่าจะเชือดหน้าไหนก่อนดีบวกกับความเลวร้ายที่ ผมกล่าวมาในสองย่อหน้าก่อนหน้านี้แล้วยิ่งทำให้ดูแย่เข้าไปใหญ่ สิ่งที่ผมต้องการอยากให้ทีมพัฒนาเพิ่มความท้าทายคืออะไร ยกตัวอย่างเช่นกรณีมีศัตรู A, B และ C ผมต้องการฆ่า C ผมจะต้องรอจังหวะให้ C หันหลัง หลังจากนั้นรีบไปเชือด A ในขณะเดียวกัน B อยู่ในระยะที่ห่างไปผมจึงต้องปามีดใส่จึงจะสามารถไปฆ่า C ได้ …อันนี้แค่ยกตัวอย่างน่ะ จะเห็นว่ามันดูซับซ้อนและเกิดการวางแผนของตัวผู้เล่นให้รัดกุมขึ้น ซึ่งผมกำลังจะบอกว่าการวางตำแหน่งศัตรูและรูปแบบการเดินที่ดูไม่ท้าทายและ ยากเท่าไรนักจึงทำให้อรรถรสในฉากลอบเร้นดูดรอปลงไปอย่างน่าเสียดาย แถมการวางตัวศัตรูที่ดูเหมือนว่ามันตั้งใจหันหลังให้เราจนเกินไป หน้าที่ของเรามีแค่การเดินไปเสียบคอหอยศัตรูแบบเป็นเส้นตรง กรณีหรือสถานการณ์แบบนี้จะเห็นได้บ่อยๆแต่ไม่ทั้งหมดนะครับเดี๋ยวจะเข้าใจ ผิดกัน สิ่งเดียวที่ผมรู้สึกถูกใจคือฉากแอ็คชั่นเชือดคอเหล่านาซีจากด้านหลังที่ดู หลากหลาย แค่นั้นจริงๆ แต่การใช้มีดมันเกือบจะดูดีแล้วถ้าไม่เจอในส่วนที่ผมกำลังพูดถึงนี้คือการปา มีดใส่ศัตรู โอเคว่าเกมอิงความคลาสสิคลูกเล่นบางอย่างต้องการให้ดูเหมือนเกมเดินหน้ายิง สมัยก่อน แต่ไอการปามีดโดนขาแล้วศัตรูตายทันทีทันใดตรงนี้ถือเป็นอะไรที่ดูล้าสมัยกับ เกมยุคนี้เอามากๆ ผู้เล่นสามารถที่จะปามีดใส่ขา เท้า มือ แขน ไม่จำเป็นต้องเป็นจุดตายก็สามารถสังหารศัตรูได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าบอกว่ามีดในเกมเป็นมีดอาบยาพิษจากงูหนึ่งพันชนิดอันนี้ยังพอยอมรับได้ อยู่
นอกจากจะเป็นเกมเดินหน้ายิงสุดเดือด แต่ตอนผมเล่นนั้นได้เล่นระดับความยากสุดเป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะทำตัวเป็นแรม โบ้เดินรับกระสุน ซึ่งระบบที่จะมาช่วยผู้เล่นได้ตรงจุดนี้คือระบบ cover หรือการเข้าที่กำบังซึ่งถือว่าเป็นสิ่งใหม่ของ Wolfenstein ,ผู้เล่นสามารถที่จะเอี้ยวตัวจากกำแพงเพื่อโผล่ปากกระบอกปืนไปยิงศัตรูได้ โดยยังมีที่กำบังช่วยรับกระสุนอยู่ ระบบกำบังนี้เป็นอะไรที่อัตโนมัติเอามากๆเพียงแค่ผู้เล่นหันหน้าเข้าที่ กำบังจากนั้นกดคลิกขวาเพื่อเล็งปืน ตัวเราก็จะเอียงตัวออกจากที่กำบังโดยอัตโนมัติ ตรงนี้ถือเป็นเรื่องที่ง่ายแต่ดันมาตกม้าตายอีกรอบตรงปัญหาด้านเทคนิค ขณะเล่นแล้วโผล่ปืนจากที่กำบังผมมักจะเจอการกระพริบตัว การขยับไปมารัวๆของตัวละครของเรา คือเหมือนมันไม่ตรงล็อคอะไรสักอย่างจึงเกิดความผิดปกติของการเคลื่อนไหวตัว ละคร ทำให้เกิดความลำบากในการเล็งเป็นอย่างมาก ซึ่งระบบนี้เป็นระบบที่เกือบดีแต่ยังมีปัญหาในการใช้งานเป็นบางครั้ง สุดท้ายผมก็ไม่ได้ใช้มันบ่อยนักเพราะเกิดความรำคานตรงจุดที่ว่านี้นั่นเอง
ทีนี้ขอพูดถึงเรื่องการข้ามสิ่งกีดขวาง หากเป็นผู้เล่น Battlefield อาจจะคุ้นเคยดีเพียงแต่กด spacebar ใส่สิ่งกีดขวางที่มีความสูงไม่มากตัวละครก็จะกระโดดข้ามได้โดยเอามือค้ำบน สิ่งกีดขวางและโผตัวผ่านสิ่งกีดขวางอย่างสวยงาม กรณีนี้ไม่ใช่กระโดดแบบดื้อๆนะ คือกระโดดแบบมีแอ็คชั่นกับสิ่งกีดขวางนั่นแหละ โดยภายในเกมนี้มีระบบข้ามสิ่งกีดขวางที่ว่านี้เหมือนกัน ….ใช่แล้วครับผมกำลังบ่นถึงระบบนี้อยู่ ผมชอบมากเกมไหนที่มีระบบนี้เพราะดูแล้วมันสมเหตุสมผลดีกับอิแค่รั้วสูงแค่ เอวแต่กระโดดข้ามไม่ได้มันน่าเจ็บใจใช่ไหมล่ะ? ระบบข้ามสิ่งกีดขวางในเกมนี้สามารถข้ามไปได้ครับ แต่!ไม่ทั้งหมดแม้จะมีความสูงระดับเดียวกันก็ตาม ตรงนี้เหมือนทีมพัฒนาล็อคไว้ว่ารั้วนี้กดข้ามได้ รั้วนี้กดข้ามไม่ได้ อะไรทำนองนี้ ซึ่งมีผลเป็นอย่างมากต่อการเล่นรูปแบบลอบเร้นเพราะดูแล้วไม่มีความยืดหยุ่น พอในการเคลื่อนไหวอย่างอิสระหรือแม้กระทั่งตอนบู๊ภาวะคับขันกับรั้วระดับเอว แต่ไม่สามารถข้ามมันได้จนต้องเดินอ้อมพร้อมกับการโดนกระหน่ำยิงจากศัตรู ดูตลกไหมล่ะ?
สำหรับเกม Wolfenstein: The New Order นี้ยังคงใช้ระบบเลือดแบบสมัยเก่าคือมีแต้มเลือดอยู่ หากลดเหลือ 0 เมื่อไหร่ก็ต้องตาย ที่น่าชื่นชมคือระบบเลือดที่นำผสมผสานเข้ากับเกมยุคใหม่ได้อย่างน่าสนใจคือ ระบบแต้มเลือดกึ่งรักษาตัวเองได้ หมายความว่าอย่างไร? ระบบเลือดเกมนี้จะแบ่งส่วนทีละ 20 แต้ม อย่างผมมีเลือดอยู่ 100 กรณีเลือดผมลดเหลือ 82 หากผมไม่โดนยิงในช่วงเวลาหนึ่งระบบเลือดจะค่อยๆฟื้นฟูมาเต็ม 100 เหมือนเดิม แต่กรณีผมโดนยิงจนเหลือเลือด 69 ตรงนี้เลือดของเราจะฟื้นฟูเต็มที่แค่ 80 ครับ ,ถึงแม้ลูกเล่นตรงนี้จะดูเป็นแค่ส่วนเล็กน้อยแต่ถือว่าเป็นไอเดียที่เข้าท่า และเป็นการจุดประกายให้เกมอื่นนำระบบนี้ไปใช้ได้เช่นกัน เพียงแต่หากพูดถึงข้อด้อยของระบบนี้หากเป็นผู้เล่นที่อินจัดกับความเก่าคลา สสิคอย่างภาค Return to Castle Wolfenstein มาก่อนอาจรู้สึกว่าตัวเกมดูง่ายและขาดความกดดันไปหน่อย ซึ่งตรงนี้ผมมองในมุมการนำเสนอให้ผู้เล่นเกมยุคเก่ายุคใหม่สามารถเข้าถึงได้ ก็ถือว่าผ่านในจุดนี้
อีกหนึ่งสิ่งที่ดูน่าเจ็บใจเลยก็คือเรื่อง Texture ภายในเกม หากเปรียบกับโลกความเป็นจริงผมขอยกตัวอย่างคำว่า “นางงาม 100 เมตร” สวยระยะไกล แต่พอดูใกล้ๆแทบจะบิดหน้าหนีไม่ทัน ระหว่างเล่นเราจะได้เห็นการผิดเพี้ยน Texture ภายในเกมอย่างรายละเอียดบนกำแพง บนแผ่นไม้ ที่มองดีดีบางชิ้นอาจจะเห็นว่ามันยังเป็นเหลี่ยมๆราวกับเล่นเกม Minecraft ยังไงยังงั้น บางทีเราอาจจะได้เห็นรอยกระสุนไหม้ที่ลอยอยู่กลางอากาศ วัตถุอย่างเช่นแผ่นกระดาษ ดินสอ ที่มีลักษณะเรียบกับพื้นผิวของโต๊ะ การโหลด Texture ไม่ทันกรณีหันมุมกล้องอย่างรวดเร็ว แม้จะใช้เครื่องสเปคสูงเพียงใดก็ยังเจอกับปัญหานี้ ตรงนี้ผมไม่ขอลงลึกสเปคเครื่องที่ผมใช้เล่นได้แต่ปรับสูงสุดหมดทุกอย่างและ เล่นได้ไหลลื่นแบบไม่ติดขัด หากเป็นเกมสัก 10 ปีก่อนคงพอยอมรับได้ แต่สำหรับเอนจิ้น id Tech 5 ตัวชูโรงของทาง id Software ที่ได้รับการอัพเกรดเข้าไปอีกผมกลับรู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก ถือว่าเป็นข้อพิสูจน์ได้ดีว่าเอนจิ้นตัวนี้ยังไม่สมบูรณ์เท่าไรนัก เพียงแต่อย่าพึ่งไปเข้าใจผิดว่าสิ่งที่ผมบ่นมาจะเจอตลอดทั้งเกมนะครับ เราจะเห็นได้เพียงจุดบางจุดและต้องสังเกตดีดี กรณีเล่นแบบไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเชิงลึกอะไรมากปัญหาเหล่านี้ก็ ไม่ได้มารบกวนการเล่นอะไรครับ
Wolfenstein: The New Order ยังถือเป็นซีรีย์ปราบนาซีร่วมสมัยที่สามารถเล่นได้ทั้งเกมเมอร์ยุคใหม่และเก่า
หากเรามองข้ามข้อเสียในเรื่องปัญหาด้านเทคนิคของเกมและขาดการขัดเกลาใน ลูกเล่นบางจุด Wolfenstein: The New Order ยังถือเป็นซีรีย์ปราบนาซีร่วมสมัยที่สามารถเล่นได้ทั้งเกมเมอร์ยุคใหม่และ เก่า ถือเป็นเกมที่ผมยอมรับและไม่รู้สึกผิดหวังในการนำเสนอ การได้เห็นนาซีในแบบสลับด้านกับประวัติศาสตร์จริง การได้เห็นกรุงลอนดอนที่โดนนาซีครอบครอง การนำเสนอเกมเพลย์ร่วมสมัยเข้าถึงได้ทุกวัย การได้กระหน่ำยิงเหล่านาซีจนพรุน การได้ต่อสู้กับเครื่องจักรขนาดยักษ์ด้วยตัวคนเดียวและการวางไอเดียในการ ต่อสู้เพื่อล้มมันได้อย่างชาญฉลาดและมีขั้นตอน ถือเป็นอีกหนึ่งเกมเดินหน้ายิงที่คุณภาพอยู่ในระดับ “ดี” และจำนวนเวลาที่ใช้เล่นไป 15 ชั่วโมงถือว่าคุ้มค่า ซึ่งหากใครอ่านบทความที่ผมเขียนมาตลอดจะรู้ว่าผมไม่ได้มีการให้คะแนนแต่ อย่างใดและคะแนนจำนวนสามคะแนนเต็มสิบด้านล่างนี้ทำมาเพื่อเช็คดูว่าจะมีใคร อ่านบทความยาวเหยียดนี้มาตั้งแต่ต้นหรือไม่ก็เท่านั้น แล้วเรามานั่งลุ้นกันว่าใครไม่ได้อ่านบ้าง อิๆ
สรุป
3/10 “ห่วย”
อีกหนึ่งปัญหาด้านเทคนิคเรื่องของปุ่มที่ระหว่างเล่นเกมส่วนใหญ่จะเจอมาแนวดอกจันดูไม่รู้เรื่องว่าต้องกดอะไรบ้าง
การได้เผชิญหน้ากับหุ่นยักษ์ภายในเกมเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจและดูคุ้มค่าเป็นอย่างมาก
ตกม้าตายกับระบบต่อสู้ระยะประชิด เมื่อศัตรูได้ถือกระบองเมื่อไหร่จะเข้าสู่โหมดไร้สมองโดยอัตโนมัติ
อีกหนึ่งข้อถูกใจที่นอกจากเราจะเดินยิงปืน แล้ว การได้บังคับยวดยานพาหนะถือเป็นสิ่งที่ทำให้เกมสนุกขึ้น รวมไปถึงการได้ขับหุ่นยนต์ด้วย!
สังเกตุกำแพงด้านซ้ายมือ อีกหนึ่งปัญหาด้าน texture ที่ยังขาดความพิถีพิถันในบางส่วน
ลองสังเกตท่อน้ำด้านหลังจอมอนิเตอร์ที่ยัง มีรายละเอียดพื้นผิววัตถุดูหยาบ บวกกับกระดาษที่เรียบติดไปกับโต๊ะ ดูแล้วรู้สึกขัดใจในเรื่องรายละเอียดจุดเล็กๆอยู่บ้าง
โหมดพิเศษระหว่างเกมที่เราจะสามารถเข้าไปเล่นในตัวเกมต้นฉบับได้ สนุกนะเออ
ลองดูพื้นผิวของกล่องที่ดูแล้วยังเกมยังขาดความพิถีพิถันในเรื่องวัตถุเล็กๆภายในเกม
อีกหนึ่งความสนุกของเกมคือการได้ไปทัวร์บนดวงจันทร์
ปิดด้วยหนึ่งในคัตซีนที่ผมชอบที่สุด
อัลบั้มภาพ 26 ภาพ
อัลบั้มภาพ 26 ภาพ ของ รีวิว Wolfenstein: The New Order เกมยิงนาซียุคใหม่
สนับสนุนเนื้อหา
.jpg?ip/crop/w350h197/q80/jpg)
.jpg?ip/crop/w350h197/q80/jpg)
